Rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem na świecie i charakteryzuje się stosunkowo niską przeżywalnością. Najlepszy sposób na spadek zachorowalności i śmiertelności to ograniczenie nałogu palenia. Należy również ustalić właściwe postępowanie w odniesieniu do objawów klinicznych i radiologicznych, co jest niezbędne, aby odpowiednio wcześnie wdrożyć leczenie przyczynowe. Zespoły paranowotworowe stanowią szeroką grupę objawów powstałych w wyniku wytwarzania przez komórki nowotworowe różnorodnych czynników chemicznych i immunologicznych. Mogą one powodować zaburzenia w działaniu różnych układów i narządów, często wywołując objawy niekojarzące się z chorobą nowotworową w obrębie klatki piersiowej, w tym również prowadzić do hiponatremii w wyniku ektopowego wydzielania hormonu antydiuretycznego. Zespół Schwartza-Barttera, czyli zespół nieprawidłowego wydzielania wazopresyny, obserwowany jest u chorych na raka płuca i stosunkowo często stanowi zagrożenie życia. Pierwszy przypadek kliniczny został opisany przez Schwartza i wsp. w 1957 roku – dwóch chorych z rakiem płuca, u których doszło do hiponatremii w wyniku utraty sodu. Opisywany przez nas przypadek dotyczy pacjenta z SIADH i rakiem płuca. W RTG płuca, a także w tomografii komputerowej u chorego stwierdzono masę patologiczną później zdiagnozowaną jako rak drobnokomórkowy. U pacjenta występowały liczne objawy neurologiczne i psychiczne, które częściowo ustąpiły po zastosowanym leczeniu.

rak płuca, zespół Schwartza-Barttera, hiponatremia, zaburzenia neurologiczne, zespoły paranowotworowe