Wstęp: Odra jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirusa RNA z rodzaju Morbillivirus z rodziny Paramyxoviridae. Większość zachorowań rozwija się u dzieci, najczęściej do 15. roku życia, jednak choroba może wystąpić w każdym wieku. Wirus przenoszony jest drogą kropelkową. Wysypka w przebiegu odry ma charakter plamisty lub plamisto-grudkowy. Początkowo obejmuje głowę, następnie tułów i kończyny (charakter zstępujący). Ustępuje w tej samej kolejności, w jakiej się pojawiła, pozostawiając przebarwienia skórne. Powikłania w przebiegu odry występują u około 20–30% chorych; większość z nich odnotowuje się u dzieci do 5. roku życia oraz u dorosłych powyżej 20 lat. Rozpoznanie odry ustalane jest na podstawie obrazu klinicznego, potwierdzonego badaniami serologicznymi. Według wytycznych programu Światowej Organizacji Zdrowia, dotyczących eliminacji odry w Polsce, każde podejrzenie zachorowania powinno zostać potwierdzone testami laboratoryjnymi (diagnostyka serologiczna lub molekularna). W zapobieganiu rozprzestrzenianiu się wirusa odry skuteczne jest tylko uodpornienie czynne. W Polsce szczepienie przeciw odrze należy do bezpłatnych szczepień obowiązkowych. Przebieg odry u osób immunokompetentnych w większości przypadków kończy się całkowitą eliminacją wirusa. W przypadku tej choroby nie ma specyficznej terapii przeciwwirusowej. Stosuje się leczenie wspomagające w postaci nawodnienia i leków przeciwgorączkowych. Antybiotykoterapia powinna być wdrażana jedynie w przypadku wystąpienia powikłań. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie przypadków dzieci z infekcją dróg oddechowych, w trakcie której pojawiła się wysypka o charakterze plamistym, mogąca sugerować rozpoznanie odry. Wnioski: Odra jest chorobą zakaźną, związaną z wysokim odsetkiem powikłań, szczególnie u najmłodszych dzieci. Z uwagi na podobieństwo obrazu klinicznego z innymi chorobami wysypkowymi o etiologii wirusowej odra wymaga przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki różnicowej.